Traditioneel verwelkomen we de deelnemers met een glas om te toasten op het nieuwe jaar. Daarna volgt een uitgebreid ontbijt.
Dit jaar komt Ninovieter Luc Barbé na het ontbijt vertellen over haiku’s.
Luc Barbé (°1962) schrijft sinds een tiental jaar haiku’s en haibuns (korte prozateksten met een of meer haiku’s). Hij publiceert regelmatig in Vuursteen, een tijdschrift voor haiku’s, senryu en tanka. In september 2020 publiceerde hij zijn eerste bundel, “Stofjes verdriet. Haiku’s en haibuns over vergankelijkheid, dood en afscheid.”
Luc is opgegroeid in Neigem en was van kleins af aan gefascineerd door het Neigembos, niet alleen om er te ravotten, maar ook door de natuur. Is het daar dat de kiemen gelegd zijn voor het schrijven van haiku’s? Want veel haiku’s vertrekken van een waarneming in de natuur.
Luc is ook een verteller. Hij houdt ervan op heel toegankelijke manier mensen te boeien door verhalen te brengen. Deze keer zal hij vertellen over haiku, over de geschiedenis, de kenmerken van haiku en enkele belangrijke schrijvers. Het wordt een verhaal over de kleine, gewone dingen in het leven en over grote, bijzondere emoties.
(C) Luc Barbé
Praktisch :
- Wanneer : zondag 22 januari 2023 om 9u
- Waar : Gemeenteschool, Edingsesteenweg 344, Denderwindeke (zie Google Maps)
- Inkom : 10 euro (met Davidsfonds cultuurkaart) of 14 euro per persoon
- VOORAF INSCHRIJVEN EN BETALEN VERPLICHT
- via dit inschrijvingsformulier tegen ten laatste zaterdag 14 januari
- en betaling van het correcte bedrag op rekeningnummer BE31 4399 0943 9155, met vermelding van “Toast Literair” + naam en aantal personen in de mededeling
Commentaar van het redactiecomité van de uitgeverij bij de eerste bundel.
Het is mooi hoe jij met zo weinig woorden zo’n diepe indruk achter weet te laten. Jouw haiku’s zijn zacht en scherp tegelijkertijd en laten zien hoe oorverdovend de stilte na verlies soms kan zijn. De gekozen foto’s versterken de algehele sfeer van jouw haiku’s: ze hebben een huiselijk en geborgen gevoel, maar er is ook ruimte voor dat donkere gevoel van verlies. Met jouw bundel laat jij zien hoe oud en nieuw, de dood en het leven altijd hand in hand zullen blijven gaan. Dit weet je onder andere mooi te verwoorden met de volgende haiku: “De meidoornstruiken / strooien witte bloemblaadjes / over het nieuwe graf.” Door de vergankelijkheid van het menselijk leven te verbinden met de natuur bied jij de lezer zingeving en troost. Met tranen in mijn ogen bij het lezen van ‘Kleurpotloden’, liet je me stilstaan bij iedereen van wie ik afscheid heb moeten nemen, maar liet je me vooral zien hoe dankbaar ik ben dat ik ze heb mogen kennen.